Kukurydza SY Aniston C1 50tys

Kukurydza Aniston – Wydajność i Uniwersalność w Produkcji Kiszonki, Biogazu i Ziarna

Kukurydza Aniston to dwuliniowa odmiana mieszańcowa (SC), przeznaczona zarówno do zbiorów na kiszonkę, biogaz, jak i ziarno. Rośliny Aniston są bardzo wysokie i wyjątkowo ulistnione, co przekłada się na wysoki plon suchej masy i bogaty potencjał plonowania. Dzięki uniwersalnym właściwościom doskonale sprawdza się na wszystkich typach gleb.

Główne zalety kukurydzy Aniston:

• Wielokierunkowe zastosowanie: Dedykowana produkcji kiszonki, biogazu, a także zbiorom ziarnowym.
• Wysoki plon masowy: Ulistnione rośliny zapewniają wyjątkowy poziom suchej masy na hektar.
• Elastyczność w uprawie: Nadaje się na wszystkie stanowiska, typowa odmiana masowa.
• dobry potencjał plonowania również w uprawie na ziarno.
• Sprawdza się na wszystkie stanowiskach, na których uprawiana jest kukurydza

Charakterystyka uprawy:

• Kierunek użytkowania: kiszonka, ziarno, biogaz
• Obsada kiszonka: 85 000–95 000 roślin/ha
• Obsada ziarno: 80 000–85 000 roślin/ha
• Typ gleby: Odpowiednia dla każdego rodzaju gleby.

Rekomendowane zastosowanie: Aniston wyróżnia się w produkcji masy kiszonkowej i biogazu dzięki swojej ulistnionej strukturze, co sprawia, że jest idealna dla gospodarstw ukierunkowanych na produkcję paszy i bioenergii. Wysoka jakość suchej masy przekłada się na efektywność przy produkcji kiszonki i biogazu.

Porady agronomiczne: Dla optymalnego efektu należy stosować właściwe nawożenie i dostosować obsadę do konkretnego celu – większa ilość roślin dla kiszonki zwiększa masę suchą, natomiast mniejsza liczba roślin przy zbiorach ziarnowych wspiera jakość i stabilność plonów.

Jak odczytywać "Cechy odmiany"?

• FAO

W przypadku kukurydzy, numer FAO oznacza okres dojrzałości rośliny. Jest to jedna z wielu metod klasyfikacji kukurydzy ze względu na czas potrzebny do osiągnięcia pełnej dojrzałości rośliny. Numery FAO zazwyczaj obejmują zakres od około 100 do 400, gdzie niższe liczby oznaczają krótszy okres wegetacyjny, a wyższe - dłuższy okres wegetacyjny. Odmiany kukurydzy o niższych numerach FAO zwykle lepiej sprawdzają się w krótkich sezonach wegetacyjnych, podczas gdy te o wyższych numerach potrzebują dłuższego okresu wzrostu.

• Typ ziarna: Flint

Odmiany tego typu cechują się większą odpornością na niskie temperatury gleby, umożliwiając wysiew już przy temperaturze 5-6°C. Wyróżniają się szybkim początkowym wzrostem, lepszą tolerancją na chłodne warunki oraz szybszym kwitnieniem. Zaleca się je do uprawy głównie w rejonach o chłodniejszym klimacie, zwłaszcza północnych i północno-wschodnich, oraz w gospodarstwach, gdzie kukurydza stanowi znaczący udział w zasiewach (wymagane wczesne siewy). Chociaż mają niższy potencjał plonowania niż odmiany dent, to zawierają skrobię bypass, która jest trawiona w jelicie cienkim, dostarczając więcej energii krowom niż skrobia trawiona w żwaczu, co przekłada się na wyższą wydajność mleka. Ziarno jest również przydatne do produkcji mąki i kasz.

• Typ ziarna: Dent

Odmiany typu dent rozwijają się najlepiej w glebie dobrze ogrzanej, o temperaturze około 8-12°C. Ich początkowy wzrost jest wolniejszy, co sprawia, że są one bardziej podatne na niskie temperatury oraz kwitną później. Zaleca się ich uprawę głównie w regionach o cieplejszym klimacie oraz na stanowiskach, gdzie gleba szybko się nagrzewa, a także na glebach o lżejszej strukturze. Odmiany te cechują się wyższym potencjałem plonowania, a ich ziarno jest szczególnie odpowiednie do produkcji skrobi i alkoholu. Rośliny kukurydzy tego typu są idealne do produkcji kiszonki dla bydła, ze względu na ich dużą wielkość i obfitą liściozłożoność.